I always have fantasies about being in an electro-pop band, where everyone wears the same synchronised clothes and never really smiles on stage or looks like they are having fun. Well Zea are nothing like this! Unlike most electro-pop bands they don’t seem to take themselves very seriously. However, their song on this split 7″ is great, keyboard beats and bouncy pop guaranteed to get you dancing. The vocals are sort of Kraftwerk-like, all computerised and sound as if they come from the future. This in my eyes is certainly a good thing. Zea make me think of how music should sound now we are in the 21st century, and I love them for that simple pleasure.
Persil are the other band on this split 7″ and their song Mum is a sweet slice of synth indie pop. The beat is as catchy as a cold and Martine’s vocals are bound to melt even the most wintery heart, and bring a beautiful summery smile to your face.
The great thing about this 7″ is that both bands are Dutch and so is the label: proof that not every great new band needs to come from the other side of the pond!
Us Europeans know how to make perfectly indie pop 7″s too.
[FriendsOfTheHeroes.co.uk – February 2003]
And neatly skipping from Dreams by Dreams to Transformed Dreams, hey I think about these missives you know. The first of three top of the drawer 7-inch releases from Amsterdam’s Transformed Dreams. A totally consuming split single featuring the ad hoc wackiness of the unhinged Dutch duo Zea. If you like your stuff fried and frenzied then the impossible to leave alone Counting Backwards Leads To Explosions will be right up your street and running at pace. A menacing collision of mashed up chords and punked up theatrics that veer towards Cardiacs territories. Riotous stuff.
In sharpened contrast the flip features the electro exuberance of Persil. Following releases for labels Shifty Disco, Star Harbour and Devil in the Woods, Persil hook up with the Transformed Dreams crew to provide some tasty summer fuelled synth pop, that parades around sweetly with a twee feel, deviously vibrant stuff that should melt that hardiest of souls.
Mark Barton
[LosingToday.com – May 2003]
… Elsewhere Zea and Persil, both Dutch exports, share a platter that is, effectively, a tale of two two-pieces. We’re big fans of Persil here at VP, but a strangely lightweight tune by their standards although the mesmerizing swaying synth keeps their heads above water. Zea’s track emerges the more triumphant of the two, beginning with a slick of sludgy guitar and ‘unhinged egghead’ vocals, then midway through the track, it bursts into life, squeaks and bleeps leaping all through the mix as if playing hide and seek with each other. Exciting stuff.
[VanityProject.co.uk 6 – May 2003]
Holland’s Persil will be familiar to LOGO types for their appearance on a Shifty Disco Singles Club release back in 1999, as well as a split-single with Grandaddy and Beachwood Sparks. Mum is classic laptop pop that brings to mind Electrelane deconstructing Belle & Sebastian under the guidance of Robert Wyatt, while their fellow-countrymen Zea sound like they’ve been visited by the Gary Numan-obsessed ghost of At The Drive-In. A brightly hued collage of electro, glitch-pop and heavily compressed guitars, the image of Stephen Malkmus reborn as an angry wasp trapped under a beer glass is one that won’t abate. Here sits two very good arguments for legalising drug use.
[logo-magazine.com – March 2003]
Backwards message are always ahead of their time. So are split-singles like this one. Zea get their lead with a guitar-oriented reaction to electro. A bouncing rhythm and too-straight sung lyrics give a futuristic look on what happens you give some guitarfreaks hold of a sampler. The middle part just spunks it up with bleeps when for the final countdown on … Iraq? Persil, on the other side (of the vinyl 45″, only 300 copies!) is also relying on electronic beats. A bit of ‘queen of Japan’ sounds here. But I am afraid the sweet girly voice needs a bit more convincing. But them beats is yummy indeed. Could somebody remix this please? like DJ Dexter or ..??
[euphonic.nl – January 2003]
Deze single verscheen vóór Zea’s tweede album Today I Forgot To Complain en dus vergeef ik het het Amsterdams duo dat hun bijdrage aan deze split-single ook op dat album staat. En ik ben erg vergevingsgezind ten opzichte van Zea want hun ADHD-electropop doet het zowel op plaat als live erg goed. En bovendien is de B-kant van Persil (ook een leuk electropopnummer) ook een reden om de single aan te schaffen. Martijn Grooten
[ThinkSmall.nl – augustus 2003]
Tja, door al dat gedoe rond het Transformed Dreams label in de media stopte ik dit plaatje pardoes onderaan de stapel ‘te recenseren dingen’. Bijna tegelijkertijd met de eerste zonnestralen die mijn woonkamer penetreerden was het plaatje er weer. Klaar om alsnog op mijn draaitafel te belanden. Ik ben gek op singles. Wat heet, een echt goed nummer moet ik op single hebben. Singletjes doen me ook altijd denken aan vroeger. Aan de oude films die mijn vader altijd liet zien van ons verblijf in New York. Schots en scheef gefilmd, korrelig beeld, onwerkelijke kleuren. Eigenlijk zou Persil de perfecte soundtrack zijn voor die filmpjes. Zij maken immers schots en scheve muziek, nogal korrelige muziek ook. Mum is een melancholisch maar toch vrolijk nummer dat doet denken aan de Breeders die met elektronica aan de slag gaan. Lekker rommelen met synthesizers en toch indie zullen we maar zeggen.
Counting Backward Leads To Explosions is ook rommelig en korrelig. Schots en scheef en ook indie maar toch weer anders dan Persil. De inmiddels tot twee man uitgedunde formatie Zea weet nog steeds de juiste snaar te raken. Counting Backward Leads To Explosions is energiek, grappig, uptempo en zomers. Zea zou het minder goed doen als soundtrack voor de filmpjes van mijn vader. Al zijn er stukjes waarbij Zea wel zou passen. Die waar mijn vader bijvoorbeeld zijn witte Simca 1000 wast. Versnellen die beelden en Zea eronder. Leuke liedjes. Doen uitkijken naar het aankomende plaatwerk van beide bands ergens in de zomer van dit jaar. Tot dan draaien we het singletje wel grijs.
[KindaMuzik.net – april 2003]
Persil, zelf had ik er nog nooit van gehoord, maar John Peel had hen al twee keer voor een sessie mogen ontvangen, en ook Grandaddy deelde reeds een 7inch met hen. Ik moet zeggen dat het wel leuk klinkt. Met hun catchy synth-pop weten ze me wel vrolijk te maken. Muzikaal heeft het wat van de goedkope Vive-la-Fête-electro maar dan met een veel serieuzere attitude. Vive La Fête of Ladytron meats Broadcast misschien.
Persil is dus leuk, maar Zea heeft me toch meer verrast. Hun geluid is niet alleen ambitieuzer, maar kan ook langer boeien. Met hun vorige cd werden ze hier in België binnengehaald als de Nederlandse dEUS die op een gelijkaardige manier zeer eigenzinnige en lichtjes chaotische muziek maakten. Maar in tegenstelling tot dEUS die steeds meer naar conventionele songstructuren evolueerden blijft Zea werken met zeer eigenzinnige en vrije songstructuren. Op ‘Counting Backwards Leads to Explosions’ laat Zea zich van zijn meest elektronische kant zien. Zo laten ze lekkere synth-pop horen die soms zelfs glytch-randjes vertoond. Het is dan toch jammer dat de zwakke zang nog wat roet in het eten gooit.
[L’entrepôt]
Zea is van vijf naar twee gereduceerd, maar dat heeft op de split-7″ met Persil wel het nummer met de toepasselijke titel Counting Backwards Leads To Explosions opgeleverd. De song is dan ook explosiever en puntiger dan het materiaal op hun geweldige debuut Kowtow To An Idiot. Arnold de Boer zingt voortvanrend en ragt erbij op zijn gitaar, terwijl Remko Muermans electronica en samples laat ratelen. Pakkende rock/pop met Cabaret Voltaire en Add N To (X) over hun schouder meeloerend of iets dergelijks. Spetterend.
Het eveneens Nederlandse duo Persil liegt er met hun track Mum ook niet om. Maar ja, ze hadden John Peel en het Shifty Disco label ook al om. Lekker melancholisch doch licht verteerbare pop met zwoele zang en fijne synthesizerpartijen. Ze kunnen Stereolab en Broadcast nog de oren wassen!
[Gonzo Circus 56 – april 2003]